`Agata Bizuk - Rocznik '81. Emigrantka, choć tylko ciałem, bo duchem zawsze w Polsce. Z wykształcenia socjolożka, a z zawodu HR - owiec, mimo że od zawsze chciała zostać emerytką. Ma w dorobku jedenaście powieści obyczajowych. Od 18 lat mieszka w Irlandii.
Kategoria - Literatura obyczajowa
Wydawnictwo - Bookend
Data premiery - 23.10.10.
''GŁODNI''
Obozy pracy istniały wcześniej, niż myślisz...
WIELKI GŁÓD: ŚMIERĆ I EMIGRACJA !
W Irlandzkiej Historii nie brakuje wydarzeń bardzo
smutnych, takich, które pozostają w pamięci przez
wiele wieków. Takim bez wątpienia jest ''WIELKI GŁÓD'',
który trwał w latach 185 - 1849. W tym czasie milion
Irlandczyków, mężczyzn, kobiet i dzieci
zmarło z głodu. Kolejny milion wyemigrował
w poszukiwaniu lepszego życia.
Głód został spowodowany przez pierwotniaka
grzybopodobnego - Phytopthora infestans,
który gwałtownie rozprzestrzeniał się w Europie
w połowie XIX wieku i spowodował
masowe straty w uprawie ziemniaków.
RECENZJA !!!
Kto słyszał już wcześniej o Wielkim Głodzie w Irlandii w latach 1845 - 1852 ?
Powiem szczerze, że ja dopiero czytając książkę się o tym dowiedziałam.
Jest to wstrząsający obraz tego jak wtedy żyli ludzie.
Bieda, głód, śmierć i choroby, to codzienność w tamtych czasach, z którą musieli się na codzień zmagać mieszkańcy wyspy.
Powiem szczerze, że ja dopiero czytając książkę się o tym dowiedziałam.
Jest to wstrząsający obraz tego jak wtedy żyli ludzie.
Bieda, głód, śmierć i choroby, to codzienność w tamtych czasach, z którą musieli się na codzień zmagać mieszkańcy wyspy.
Dwie bohaterki Maria O'Brien, dwudziestosześcioletni mężatka i matka czwórki dzieciaków. Wraz z mężem ciężko pracuje, aby mieli co jeść, chociaż z roku na rok było coraz gorzej.
Oraz czterdziestoletnią Monikę. Po rozpadzie małżeństwa wyjeżdża do Irlandii, do siostry, aby się zregenerować i nabrać sił do dalszego życia.
Marię i Monikę dzieli aż 170 lat, lecz obie mają marzenia o normalnym i spokojnym życiu.
Książka, którą autorka oddała w nasze ręce pozostanie długo w naszej pamięci.
Najgorsze w całej historii jest gdy Maria traci troje swoich dzieci, umierających z powodu choroby i wielkiego cierpienia.
Tylko jedno zdołało dzięki jej odwadze i poświęcenia opuścić to miejsce usłane zwłokami ludzi. Maria ma szczególne miejsce w moim sercu, bo mimo że szybko zakończyła swoje życie, pokazała, że jest gotowa zrobić wszystko dla swojego jedynego dziecka aby go ocalić.
Przepiękna powieść przepełniona bólem, rozpaczą i wołaniem o ratunek, który nie przychodził, skazując na śmierć niewinnych ludzi.
Głód i choroby zebrały duże żniwo pozostawiając po sobie wielką pustkę, którą nie da się niczym zapełnić.
Bardzo jestem poruszona tą historią i polecam ją całym sercem.
ZA EGZEMPLADZ DO RECENZJI DZIĘKUJĘ
Komentarze
Prześlij komentarz